Sokak müziği denince aklımıza bu işi yaparak para kazanmaya çalışan dilenci benzeri insanlar geliyordur. Oysa ki durum bundan biraz farklı. İnsanlar kendilerine gerekli fırsatları her zaman yakalayamıyorlar. Yani başka bir deyişle, parası olan ve kendi yeteneklerini sahnede sunabilen insanlar (yetenekler) varken, parası olmayıp sahne bulamayan insanların mekanıdır sokak. Aslında aynı zamanda bir başkaldırıdır, isyandır.
Bir örnek okumuştum geçenlerde, dünyanın en iyi kemancısı olan kişi bir hava alanının giriş kapısında sokak müzisyenleri gibi çaldığı senfonik eserlerini kimseye dinletememişti. Daha doğrusu konserinde çaldığı ve insanların 50-100 $ vererek dinlediği eserlerini kılık değiştirip sokak çalgıcısı gibi davrandığında insanların bakış açısının değiştiği görülmüştü. Dikkat etmekle etmemek arasındaki farktı belkide bu. Ya da “bu adam zengin ve müziği de zengin olur ile bu adam fakir müziği ne olacak” arasındaki fark.
Sokak en güzel sahnedir. İnsanların kıvırmadığı, doğal olduğu ve çıkarın olmadığı sahnedir. (müzik ve insan arasında demek istiyorum)
Ömer POLAT
Müzik Öğretmeni
